Lake Argyle - Derby

 We hebben het nog steeds reuze naar onze zin. Het is hier allemaal zo relaxed en het rijden gaat super. Als je 100km per uur rijdt, ben je na een uur ook 100 km verder.

Na Lake Argyle zijn we richting Kunanurra gegaan om daarna het Purnululu NP. ( ook wel Bungle Bungle genaamd ) te bezoeken. Voor, aan de weg daar naar toe, staat een bordje, dat je de camping 48 uur van te voren moet reserveren. Oeps, dat wisten we niet. Op goed geluk gaan we de prachtige 53 km lange, niet al te beste, gravel road op. Een prachtige weg met veel bochten en kleine heuvels, maar die zijn zo stijl, dat wanneer je boven bent, je alleen maar lucht ziet en geen weg. En al helemaal geen tegenliggers. Die zijn er nauwelijks. We moeten 6 keer door een riviertje.  Na 2 uur rijden en best een beetje in spanning gezeten hebbende, krijgen we zo toestemming op de camping te gaan staan. De volgende morgen om 5 uur op ( het is dan nog heerlijk koel )en de laatste 15 km naar de Bungle Bungle. Hele bijzonder bergen. Ze lijken ons aardig aan erosie onderhevig. We bezoeken eerst een uitkijkpunt. Terug in Durny ontbijten we en bezoeken daarna de Cathedral, dit is ook een Gorge, die eindigt in een poeltje. Heel erg mooi, met hoge bergwanden om ons heen en met een geweldige akoestiek.

Terug bij de HWY, ontdekt Durk, dat we een lekke band hebben. Niet leuk, om die te moeten verwisselen bij 40gr C. Durk is daarna net zo rood, als de omgeving. De volgende dag in Halls Creek een paar nieuwe banden laten monteren en we kunnen ons avontuur vervolgen.

Aan de Mary River, met nauwelijks water, een rustdag ingelast. Niet dat dit nu erg nodig was, maar wel aangenaam en we denken tijd genoeg te hebben. Overigens ook na een dag niksen willen we om 9 uur wel naar bed. Het is nl. al zo’n 3 weken elke dag  40gr. of meer. Al die tijd de korte broek niet uitgehad.

In Fitzroy Crossing vinden we een mooie tropische camping. Een uitstekende plek en gelegenheid voor een paar wasmachines was. Als de tweede was klaar is, is de eerste al haast droog. ( de machines doen er ruim een half uur over.)

De volgende morgen om 8 uur, met een boot, een tocht gemaakt in de Geikie Gorge. De Fitzroy River heeft die uitgesleten. Prachtige kleuren op de bergen. Een paar kleine zoetwater krokodillen liggen op de wal naar ons te kijken.  Later op de dag vinden we een schitterende  camperplek hoog boven een meertje. Alleen de altijd aanwezige kleine vliegjes plagen ons op dit paradijselijke  plekje. Gelukkig gaan ze met zon slapen en kunnen wij genieten van een prachtige bijna volle maan.

De volgende morgen na de koffie, op weg naar de Tunnel Creek Gorge. Daar moet je in de grot in  het aardedonker door het water lopen. Soms tot kniehoogte. Een goede zaklantaarn is daar een must. Heel bijzonder, halverwege, is een opening in de rotswand en kun je de zwarte vleermuizen aan het plafond zien hangen. Ook zijn er prachtige druipsteenformaties te bewonderen. Een krokodil ligt in het donker te luieren op een rots. Jammer genoeg is dan net de batterij van mijn fototoestel leeg. Geen mooie foto’s, maar een geweldige ervaring.

De Windjana Gorge rijden we voorbij om de Bell Gorge in het King Leopold Ranges NP te kunnen bekijken. We rijden daar 300 km gravel road voor om. Zeer de moeite waard. Op de 167 km lange  Fairfield Leopold Downs Road geen auto tegen gekomen. Alleen een auto langs de weg met een lekke band. Ook op de 100km , die we op de Gibb River Road naar het oosten zijn gereden, niet   een tegenligger. Op de weg naar de Gorge moeten we door een vrij brede rivier. Als we uit het water komen, horen we een raar geluid. Het binnen spatscherm raakt  de band. Doordat het vrij steil het water in gaat , verbuigt het opspattende water het binnen spatscherm  Geen probleem, nieuw boutje er in, klaar.  De Gorge is mooi. Er is een kleine waterval en een poel, waar je in kunt zwemmen.

’s Avonds een paar spatjes regen gehad en het rommelt in de verte. Gelukkig geen onweer. Vannacht iets koeler. Wel vochtiger.