Tasmanië

Nog een nachtje en dan verlaten we het mooie Tasmanië al weer. We hebben jullie in Stanley verlaten. Daar hebben we de avond doorgebracht met het uitkijken naar de pinguïns. We horen de jongen piepen, maar de ouders komen niet. Een camperbuurman heeft ze op andere avonden wel gezien.

De volgende dag de Bas HWY naar het westen genomen en in Arthur River de gravelweg naar Corinna gereden. Een prachtige tocht met afwisselende landschappen. Hoogvlaktes, bergen,  regenwoud en een prima weg. In Corinna met het veer over de Pieman River ( een van de langste rivieren  ) en we vinden een plekje aan de Reece Dam. Het is er zeer vochtig en de atmosfeer doet ons aan Noorwegen denken. ’s Avonds koelt het zo snel af, dat we met de regenjassen over onze fleecejacks  gaan wandelen, om warm te blijven.

In Strahan besluiten we de gedachte boottocht maar niet te doen. De tocht duurt 6 uur en is ons ook te duur. Je krijgt een vaste zitplaats en de goedkoopste, in het midden van de boot, kost $ 105. Dus vervolgen we onze tocht via de Lyell HWY. In Queenstown, een voormalige mijnstad doen we boodschappen en gaan er uit eten. We  vinden dat een goed alternatief voor de boottocht. De bergen rond Queenstown zijn prachtig gekleurd. Dit komt door de afgravingen. Hoe natuurvernieling soms ook mooi kan zijn.

De volgende dag naar de Nelson Falls. Een prachtige wandeling door het regenwoud. Daarna naar Lake St.Clair, waar ons wombats en platypussen beloofd worden. Helaas, we zien ze niet.

In de buurt van Ellendale heeft deze zomer een grote bosbrand gewoed. Gelukkig zijn de woningen gespaard gebleven. Via de Gordon River Road rijden we vervolgens  ongeveer 100 km. westwaarts naar de Gordon Dam.  Al weer een prachtige rit, die meer dan 2 uur vergt. Om op de dam te komen, moeten we 214 treden naar beneden. En dan is de dam nog 100m. hoog. 15 km. naar het oosten vinden we op Teds Beach een prachtige plek. Het strand is sneeuwwit van kleine steentjes en zand.

De volgende dag naar Hobart. Een mooie stad, we gaan over een grote brug, De Tasman Bridge, naar de andere kant van de River Derwent. Vandaar een mooi beeld van de stad. Terug over de brug, bezoeken we Battery Point. Een oud stadsdeel, waar de arbeiderswoninkjes mooi zijn gerestaureerd.

Op weg naar het zuiden, besluiten we in Kettering het veer te nemen naar Bruny Island. Daar is een camping aan het zuidpunt van The Neck. The Neck verbindt het noordeiland met het zuidereiland. Het is een smalle strook van zo’n 5km. Op het noordpunt bevind zich een pinguïn kolonie. ’s Avonds maken we nog een strandwandeling en lopen tot aan de kolonie. Er zitten al een aantal mensen te wachten, maar geen pinguïns, die uit het water komen. Als het al donker is gaan we maar terug. Het blijkt vervolgens moeilijk om de ingang van de camping te vinden in het donker. We hadden natuurlijk geen zaklantaarn meegenomen. We waren ook niet van plan zo ver te gaan. Door de vele voetstappen op het strand kregen we de aanwijzing, dat de camping zich daar moest bevinden.

De volgende dag terug via de Tasmanbrug en de Arthur HWY naar Port Arthur. Daar bevindt zich een voormalige strafkolonie, die in 1830 gesticht is vanuit Engeland. Het is een heel dorp, dat min of meer gerestaureerd is. In 1877 is de kolonie opgeheven. Het is nu alleen nog maar museum. Wel heel erg interessant. Onderweg hier naar toe weer bosbrandresten. Wel over een gebied van zo’n 50 km. Helaas zijn hier een  twintigtal woningen verbrand. Een triest gezicht.

We bezoeken het Freycinet Park. De zich daar bevindende Wineglas Bay bekijken we vanaf een Outlook Point. De wandeling daar naar toe, moet erg zwaar zijn. Vervolgens via de Tasman HWY naar Launceston, daar weer boodschappen gedaan en getankt.

Nu zijn we weer in Sheffield, waar we onze mooie tour over Tasmanië  begonnen zijn. Een prima plek, waar ze heerlijk water hebben. We tanken helemaal vol. Morgenvroeg om 9 uur met de boot terug naar Melbourne, we bereiden ons vanavond voor op de cruise van 10 uur en hopen dat de oceaan zich rustig houdt.